«Υπάρχει τόση οικογενειοκρατία στη Βουλή που σε λίγο θα κοπούν τα κύριε πρόεδρε, κύριε γραμματέα. Θα έχουμε μπαμπά, θείε, νονά»...
Ο Αλέξανδρος Τίτκωβ είναι 19 ετών, δευτεροετής φοιτητής της Θεολογίας. Είναι η πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή. Eπί της ουσίας ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που θα έκανε κάτι «καλλιτεχνικό», αν μπορεί να το πει κανείς έτσι. Γιατί stand up παρακολουθούσε εδώ και καιρό, ήταν ανέκαθεν φαν, ασχολιόταν παρακολουθώντας τα πάντα στο είδος, «κυρίως καλλιτέχνες στο εξωτερικό».
Εδώ που τα λέμε δεν είναι κι εύκολο. Να βγεις πρώτη φορά σε έναν χώρο που ξεχειλίζει από κόσμο (μουσική σκηνή «Αυλαία») που έχει κριτική επιτροπή (Μπέσσυ Μάλφα, Καίτη Μανωλιδάκη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Κωνσταντίνος Ζουγανέλης, Λάμπρος Φισφής και Μαρίνα Λαχανά) και να κλέψεις την προσοχή του κοινού για πέντε ολόκληρα λεπτά. Να το μαγέψεις. Να το κάνεις να γελάσει.
Η τύχη όμως είναι πάντα με τους τολμηρούς. Το κείμενό του και η παρουσία του στη σκηνή απέσπασαν την ψήφο της κριτικής επιτροπής (μαζί με την Ντομένικα Ρέγκου) καθώς και το βραβείο κοινού, το οποίο έδειξε πάραυτα τις προθέσεις του. Αυτό είναι το stand up. Aισθάνεσαι αμέσως πού και πώς ανεβαίνει η θερμοκρασία στην αίθουσα, πόσο διαρκεί το χειροκρότημα, πότε είναι πραγματικό το γέλιο.
Πρώτo Φεστιβάλ Stand Up Comedy, με σύνθημα «αν έχεις όνειρο να ανέβεις στη σκηνή, αν έχεις όμορφη τρέλα και σου αρέσει η επικοινωνία, γράψε ένα κείμενο κι έλα να το παρουσιάσεις» στη μουσική σκηνή «Αυλαία» από το «Πολύτροπο Τέχνης» και τον διαδικτυακό τόπο τού εν Ελλάδι stand up, Comedy lab. Kαιρός δεν ήταν;
Γιατί είναι πραγματικά περίεργο πώς σε μια χώρα όπου το χιούμορ περισσεύει και εκπομπές όπως του Λαζόπουλου σπάνε τα μηχανάκια μετρήσεων τηλεθέασης δεν υπάρχει ένας οργανωμένος χώρος stand up comedy. Ακριβώς αυτό φιλοδοξεί να ξεκινήσει το φεστιβάλ. Να γεμίσει το κενό που άφησαν οι «Νύχτες Κωμωδίας» της Λουκίας Ρικάκη. Oπως λένε δε οι επαγγελματίες κωμικοί Γιώργος Χατζηπαύλου και Λάμπρος Φισφής (βασικοί συντελεστές του φεστιβάλ και του διαδικτυακού χώρου Comedy lab) «θέλουμε να στελεχωθεί ο χώρος από νέα άτομα, να τους δοθεί ένα βήμα».
Και η αλήθεια είναι ότι η βραδιά είχε επίπεδο - το λέμε και για τους εννέα μονολόγους που διαγωνίστηκαν -, ο κόσμος συμμετείχε με όρεξη, ο σαρκασμός και η σάτιρα έδωσαν ανάσα καλής διάθεσης σε όλους ενώ το γκρουπ Collectiva συνόδεψε με τον ηλεκτρισμό του.
Εννιά νέοι άνθρωποι με το κείμενό τους και το μικρόφωνό τους ενώπιον του κοινού. Δάσκαλός τους σ' αυτήν την πρώτη τους παρουσίαση, ο επαγγελματίας κωμικός Λάμπρος Φισφής. Κάποιοι - λίγοι - είναι ήδη ηθοποιοί. Κάποιοι άλλοι πάλι βόλταραν στο Ιντερνετ, είδαν φως και... μπήκαν. Ο Βασίλης Καραγιαννόπουλος, ας πούμε (ιδιωτικός υπάλληλος), έγραφε κείμενα αλλά ουδεμία σχέση είχε με τη σκηνή. «Βασικά έψαχνα να βρω παραστάσεις να δω» λέει «κι έπεσα πάνω στον διαγωνισμό». Η Ιωάννα Τζώρα είναι επαγγελματίας ηθοποιός. «Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μικρόφωνο. Το stand up είναι λίγα πράγματα. Πας σε ένα μπαρ, τους λες τι κάνεις, ανεβαίνεις αμέσως και παίζεις». Αυτές τις μέρες που τα θέατρα κλείνουν και οι θίασοι συρρικνώνονται, η τέχνη πρέπει να βρει διεξόδους να φωτίσει το Σύμπαν και οι άνθρωποι να εκφραστούν, να πουν αυτό που τους καίει. «Βέβαια είναι ανάγκη μεγαλύτερη σε τέτοιες μέρες» λέει η Ιωάννα. «Ολοι μας κινούμαστε περισσότερο, πιο πολλές ομάδες, πιο πολλοί χώροι, περισσότερη όρεξη για πειραματισμό». Γιατί πήρε μέρος στον διαγωνισμό ο Γιάννης Τσεμπερλίδης; «Γιατί ήθελα να διαπιστώσω αν όντως έχω χιούμορ ή πολλούς καλούς φίλους που γελούν από ευγένεια! Γιατί αν δεν βγάλω τα εσώψυχά μου στο φεστιβάλ, θα καταλήξω στα παρατράγουδα με την Αννίτα Πάνια». «Σας ευχαριστώ που ήρθατε, σας ευχαριστώ» έλεγε η Μαριλένα Καβάζη που, εκτός των άλλων, έχει σπουδάσει και θέατρο. «Σας ευχαριστώ που επιλέγετε τη χαρά από τη μιζέρια, την ελευθερία από τη σκλαβιά των δελτίων ειδήσεων. Τελικά δεν είναι τόσο κακό πράγμα η κρίση. Ισα ίσα, μπορεί μέσα απ' τη φτώχεια μας και μέσα από τη στενή επαφή μας με τη Γερμανία, να γίνουμε πιο αρία φυλή. Είχαμε προβλήματα. Είχαμε ας πούμε προβλήματα παιδικής παχυσαρκίας. Και παχυσαρκία ενηλίκων. Αυτό το χάλι, το αίσχος, το προκοίλι...».